-
1 ὄπις
ὄπις, ιδος, ἡ, acc. ὄπιν u. ὄπιδα (ἕπομαι, od., wie Phurnut. sagt, ἀπὸ τοῦ λανϑάνειν ὄπισϑεν, nicht von ὌΠ, οψομαι, obwohl man, hierauf zurückgehend, die strafende Rücksicht auf begangene Verbrechen erklärt), eigtl. was auf böse Handlungen folgt, Strafe, Rache; bei Hom. ϑεῶν ὄπις, die Rache der Götter, die Strafe, welche auf Uebertretung göttlicher Gesetze folgt; ϑεῶν ὄπιν οὐκ ἀλέγοντες, Il. 16, 388; οὐδὲ ϑεῶν ὄπιν ᾐδέσατο, Od. 21, 28; ϑεῶν ὄπιν εἰδότες, Hes. O. 189; ὄπιν ἀϑανάτων πεφυλαγμένος, 706; οὐδ' ὄπιδα τρομέουσι ϑεῶν, Od. 20, 215; καὶ μὲν τοῖς ὄπιδος κρατερὸν δέος ἐν φρεσὶ πίπτει, 14, 88, wie οὐκ ὄπιδα φρονέοντες ἐνὶ φρεσὶν οὐδ' ἐλεητύν ib. 82, sie denken an keine künftige Strafe, noch auch an Erbarmen; von den Rachegöttinnen, κακὴν ὄπιν ἀποδοῦναι, Hes. Th. 222; Ἑρμέω ὄπιν ἅζεσϑαι, Theocr. 25, 4; ϑεῶν ὄπιν ἄφϑιτον, im guten Sinne, die Huld der Götter, Pind. P. 8, 74, vgl. Ol. 2, 6. – Daher Scheu vor dieser Strafe, τῶν ϑεῶν οὐδεμίην ὄπιν ἔχων ἐνέπρησε τοὺς οἴκους, Her. 8, 143, vgl. 9, 76; αἰδεῖσϑαι ὄπιδα πολιοῖο γενείου, Ehrfurcht hegen gegen das greise Kinn, Mosch. 4, 117.
-
2 ὄπις
ὄπις, ιδος, ἡ, eigtl. was auf böse Handlungen folgt, Strafe, Rache; ϑεῶν ὄπις, die Rache der Götter, die Strafe, welche auf Übertretung göttlicher Gesetze folgt; οὐκ ὄπιδα φρονέοντες ἐνὶ φρεσὶν οὐδ' ἐλεητύν, sie denken an keine künftige Strafe, noch auch an Erbarmen; von den Rachegöttinnen; ϑεῶν ὄπιν ἄφϑιτον, im guten Sinne, die Huld der Götter. Daher Scheu vor dieser Strafe; αἰδεῖσϑαι ὄπιδα πολιοῖο γενείου, Ehrfurcht hegen gegen das greise Kinn -
3 ὄπις
ὄπῐς, ῐδος, ἡ, acc. ὄπιν Il.and Hes. (v. infr.), but in Od. and other Poets also ὄπῐδα ; poet. dat. ὄπῑ, v. 11.1 ; acc. ὄπιν by mistake for ὄπα, Maiist.58:I of the gods,1 in bad sense, as always in Hom., ὄπις θεῶν the vengeance or visitation of the gods for transgressing divine laws,θεῶν ὄπιν οὐκ ἀλέγοντες Il.16.388
, Hes.Op. 251 ;οὐδ' ὄπιδα τρομέουσι θεῶν Od.20.215
; ;θ. ὄπιν εἰδότες Hes.Op. 187
; ὄπιν ἀθανάτων πεφυλαγμένος εἶναι ib. 706, cf. Theoc.25.4: also without θεῶν, divine vengeance,οὐκ ὄπιδα φρονέοντες ἐνὶ φρεσέν Od.14.82
; τοῖς ὄπιδος.. δέος ἐν φρεσὶ πίπτει ib.88 ; of the avenging goddesses,κακὴν ὄπιν ἀποδοῦναι Hes.Th. 222
.2 in good sense, the care or favour of the gods,θεῶν ὄπιν αἰτεῖν Pi.P.8.71
.II of men,1 the awful regard which men pay to the gods, religious awe, veneration, obedience, οὔτε δαιμόνων οὔτε θεῶν ὄπιν ἔχοντας paying no regard to.. (cf. ὀπίζομαι), Hdt.9.76, cf. 8.143 ; so also ὄπι (v.l. ὄπιν) δίκαιον ξένων strict in his reverence towards strangers, i. e. in the duties of hospitality (al. ξένον), Pi.O.2.6 ; αἰδεσθεὶς ὄπιδα.. πολιοῖο γενείου maintaining due reverence for the hoary beard, Mosch. 4.117. -
4 οπις
- ῐδος ἥ (acc. ὄπιν и ὄπιδα)1) возмездие, мщение, кара(θεῶν Hom.; ἀθανάτων Hes.)
2) милость, благоволение(θεῶν ὄπιν αἰτεῖν Pind.)
3) почтительный страх, благоговейное почитание(θεῶν ὄπιν ἔχειν Her.)
4) почтение, уважение(ξένων Pind.)
5) усердие, рвение Pind. -
5 ὄπις
1 regard Θήρωνα ὄπῖ δίκαιον ξένων (Hermann̆{2}: ὄπι, ὀπὶ δίκαιον ξένον codd., Π: ὄπιν δίκαιον ξένων Hartung: ὄπιδι δίκαιον ξένων Bury) O. 2.6θεῶν δ' ὄπιν ἄφθονον αἰτέω P. 8.71
οὔτοι τετύφλωται μακρὸς μόχθος ἀνδρῶν, οὐδ' ὁπόσαι δαπάναι ἐλπίδων ἔκνιξ ὄπιν† (vix sanum: ἐλπίδων ἔκνισ' ὄπι Aristarchus: ἐλπίδ' ἔκνιξαν ὄπιν Wil., ὄπιν = ἐξοπίσω interpretatus) I. 5.58 -
6 ὄπις
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ὄπις
-
7 ἄ-φθιτος
ἄ-φθιτος, unvergänglich, fest, dauerhaft, meist von leblosen Dingen, wie ἀϑάνατος von belebten; Hom. öfter, ἴτυς Iliad. 5, 724, ϑρόνος 14, 238, σκῆπτρον 2, 46. 186, Ἡφαίστου δόμος 18, 370, Neptuns δώματα 13. 22, κλέος 9, 413, Zeus μήδεα 24, 88, ἄμπελοι Odyss. 9, 133; Στύξ Hes. Th. 389, wobei an den Eid gedacht. Oft bei Pind., σπέρμα P. 4. 42; ἄντρον I. 7, 41; ὄπις ϑεῶν P. 8, 75; Ζεύς u. Ἐνοσίδης, 4, 291. 33; Soph. γᾶ Ant. 339; ϑεοί Eur. An. 1257; flgde Dichter, Plut. u. Luc.
-
8 αφθιτος
несокрушимый, непреходящий, вечный(θρόνος Hom.; ἀθάνατος καὴ ἄ. HH.; Στύξ Hes.; ὄπις θεῶν Pind.; γᾶ Soph.; θεοί Eur.; πῦρ Aesch., Plut.)
См. также в других словарях:
όπις — όπις, ιδος, ἡ (Α) 1. (με ή χωρίς τη λέξη θεών) α) (με κακή σημ.) η τιμωρία που ακολουθεί την παράβαση τών θείων νόμων, η εκδίκηση τών θεών, η θεία δίκη (α. «οὐδ ὄπιδα τρομέουσι θεῶν», Ομ. Οδ. β. «πρίν γ ἀπὸ τῷ δώωσι κακὴν ὄπιν», Ησίοδ.) β) η… … Dictionary of Greek